Şu kreşin ettikleri (1)

Can'ı 36 ayı dolmadan ne oyun grubuna ne de yuvaya yollamak gibi bir niyetim yoktu. Geçen sene haftada 1 gün 1 saat bir oyun grubuna gidiyorduk. Bu sene de benzer birşey düşünüyordum. Taa ki iki numeronun haberini alıncaya kadar..

2 numero mayıs ayında gelecek inşallah. Can da tam 3 olacak o dönemde. Böyle düşününce ya bu sene hiç göndermeyecektik evde olacaktık seneye eylüle kadar, ya da başlayacaktık. Düşündük taşındık, hesap kitap yaptık, okul gezdik. Dedik ki tamam deneyebiliriz.

Okulumuzu bulduk, içimize sindi. Sonraki postta anlatacağım +ları ve - leri ile beraber. Mükemmel okul diye birşey yok. Bence zaten hayat mükemmel değil. Esas amaç hayatın o eksikliği ve namükemmliği içinde huzur içinde durabilmek. Sallanmak, devrilmemek, devrilmek, tekrar kalkmak, kalktığına sevinirken yine devrilmek, tam o noktada durumla dalga geçebilmek..

Neyse, Can şimdi "okulda". Biz okul demedik o dedi. Haftada 3 gün 2 saat kalıyor. Nelere şaşırdık biliyor musunuz? Kreşe başladığından beri şunları yapıyor: (ama bunların hiçbiri spesifik olarak kreşte yaşadıkları değil. Gelişim öyle bir şey ki siz bir yerinden tutunca o alıp yürüyor). Bir sürü şarkı söylüyor, donunu, pijamasını, terlik ve ayakkabılarını kendi giyiyor, iki ayak üstünde süper zıplıyor, hayvanlarını konuşturuyor, kelime hazinesi gelişti, dün yolda bayrak gördü : "Aaa anne bak ben bundan yaptım okulda" dedi. Yaşantılarını eve de taşıyor.

Bir sonraki postta yuva seçim ve bizim yaşadıklarımızı da anlatacağım. Bu arada şunlar dökülüyor ağzından:
"Baba dikkat et eline, çok sıcak"
"Annemi sevdim, öptüm, annem güzel"  :)))
"Ayıcık bak bunları ben yaptım, aferin Can'a"