7 Ocak 2010 Perşembe

Anneyken...

Hiç hasta olmayayım.
Yavruma hep kendim bakabileyim...

Küçük şeyleri dert etmeyeyim.
Yavruma da etmemeyi öğretebileyim.

BabaCan'ı ne çok sevdiğimi gösterebileyim.
Yavrum da ileride eşi böyle sevmek gerektiğini hatırlasın.

Anneanne, babaanne, dedeler, teyze, amca, yenge ile bol bol görüştüreyim.
Daha çok sevilsin. Sevildikçe O da insanları sevmeyi daha çok istesin.

Mutlu olayım.
Mutlu annenin çocuğuna vereceğini hiçbir yuva, kitap, eğitim veremez.

Uydurukçu olabileyim.
Şarkılar, ninniler, oyunlar uydurayım. "Benim annem çok eğlencelidir" desin Can.

Ben olayım, ben olayım..
"İyi anne" olacağım diye, 33 yıldır biriktirdiklerimi göz ardı etmeyeyim...

4 yorum:

  1. ne güzel yazmışsın ,çok doğru ,çok doğru...inşallah yapabiliyoruzdur,çünkü söylediklerin zihin geliştirici aktivitelerden,doğru beslenmesinden çok daha önemli bence

    YanıtlaSil
  2. Sağol Seren.. Aklıma geldikçe yazıyorum bunları biraz da kendime hatırlatma olsun diye.. Ama tabii her zaman tutturamıyorum kıvamı :)

    YanıtlaSil
  3. 100% katılıyorum, sevgi görmesi çok önemli... sık sık aile gezmeleri, olmadı illa ki onlar gelsinler miniği sevsinler, hiç yorgunluk olmuyor valla

    YanıtlaSil
  4. Gelsinler Yeliz, bugün hastayım diye annem çorba yollamış, böyle bir his işte Can'ın almasını istediğim:)

    YanıtlaSil