5 Ağustos 2010 Perşembe

Doğallık bozulduğunda..

Can'ı yetiştirirken her konuda "kendiliğinden" lik prensibine uymaya çalışıyorum. Benim çin bu prensip çoğu şeyin "kendiliğinden" olması. Ne demek bu? Can hazır olduğunda.... diye başlayıp cümleye cümlenin devamını Can'ın getirmesi.

Can hazır olduğunda.... yürüsün..
Can hazır olduğunda.... gece emmeleri bitsin..
Can hazır olduğunda .... bay bay yapsın.. Yani herşey kendi hazır olma zamanında "kendiliğinden" olsun.

Bu iyi güzel tabii de her zaman olamayabiliyor. Alıcının ayarları ile oynamak gerekebiliyor. Belki de gerekmiyordur da ben rahat edemiyorum oynamadan..

Şöyle ki Can çok uzun süreler yemek yeme konusunda keyif alan bir çocuktu. 7 aylıktan beri eline aldığı ekmek parçalarını keyifle yer, bizim yediklerimize sulanırdı. Katı gıdaya geçiş hem rahat oldu hem de keyifli. Ama gel gör ki bir kaç zamandır "yemek yemek/yedirmek" bir etkinliğe dönüştü. "Kendiliğinden" olması gereken süreç başlı başına bir olay haline geldi ve bundan çok rahatsızım. Farkında olmadan ben de bu sürece katkıda bulundum. Sonra bir öğünde "ne yapıyorum ben?" dememle birlikte kendime geldim.

Doğallığı bozulmuştu bizde yemek yemenin. Şimdi o doğallığı geri getirmeye çalışıyorum. "Kendiliğinden" yemek yemesi için yüreklendiriyorum, elimden geldiğince zorlamamaya özen gösteriyorum. Birlikte yemeye çalışıyorum. Mutlaka elinde çatal kaşık olmasına özen gösteriyorum. Yemeden keyif almasına model olmaya çalışıyorum. Olacak mı ilerleyen günlerde göreceğiz. Biraz da gelemeyen köpek dişlerini buradan saygıyla selamlıyorum!

Yazışmalar Nurturia'da da var, burada: http://www.nurturia.com.tr/questions/d5238e5e-fdee-4fce-9395-9dc600ce9a6a/1/yemek-yedirmeli-mi-birakalim-kendi-mi-yesin

Görüşürük

4 yorum:

  1. Tesadüfen keşfettiğim blogları kızım uyurken turlayabildiğimden... o uykuda ben buradayım. Fırsat buldukça geçmiş yazılarını da okumaya çalışacağım. Pamuk kızım Duru'nun kendi kendine yeme çabaları ama hani çatal kaşıkla 9*10 ay sıralarında başladı. Öncesinde yazdığın gibi parçaları elleriyla alıp ağzına götürüyordu zaten.

    Şimdilerde yani 14 ayın içindeyiz, iki kaşıktan sonra ağzını kapatıp diğer tarafa dönmeler başladı. Oysa balığını , çorbasını ne de güzel yiyordu. Zorlamıyorum ama bugüne kadar hep yaşının üst sınırında boy ve kiloda olan kızımın kilo almamasından ziyade vitaminlerden vs eksik kalmasından çekiniyorum. Bu arada emmede bir sorun yok, son hız devam.

    Bakalım nereye kadar burun kıvıracak ana yemeklere. Böyle yazdım çünkü meyveler konusunda hiçbir sorunumuz yok, koşa koşa geliyoruz herhangi bir meyveyi görünce :).

    Can'a öpücükler.

    YanıtlaSil
  2. hiç endişelenme yeme sorunu çekmenizin nedeni iştahsızlığa sebep olan dişler.Onlar çıkınca rahat edersin.o yüzden çok üstüne gitme.eğer ki kilo sorunu da yoksa çok takma.

    YanıtlaSil
  3. Defne hoşgeldin:) ben de aynı kaygıları taşıyorum.. Sudan çıkmış balık gibi oldum ben de :( Umarım Duru ve Can yakında eski hallerine dönerler :)

    YanıtlaSil
  4. İlknur ben de öyle umuyorum sağol desteğine :)

    YanıtlaSil