Araçların bazen nasıl amaca dönüştüğünü hayretle izlerim çoğu zaman.. Bu aralar kendimi de bu örneklerin içinde buluyorum.
"Ne güzel Can eskiden kendisi uyuyordu" diye takıldım ne zamandır. Ne anlıyorsam kendi kendine uyumasından.. Herhalde düşünüyorum ki koy yatağa, ver öpücüğü, dön arkanı şıp diye uyusun! BabaCan demin dedi ki, "Biz de uyumadan önce kendimizi rahatlatacak birşeyler yapmıyor muyuz? Sarılmıyor muyuz birbirimize, ne farkı var?". Bazen işte tüm o kitapları, web sitelerini, anne forumlarını izlerken içgüdülerimi duyamıyorum..
Hangisi daha önemli? Ağlayarak ama kendi kendine uykuya geçen bir bebek mi, yoksa gerçekten rahatlatıldıktan sonra uykuya geçmeye hazır olan ve mışıl mışıl uyuyan bir bebek mi?
Şimdi katı gıdalar kapımızda ya bu da başka bir konu. Her anne her doktor başka bir şey diyor. Püre mi, yoğurt mu, cam rende mi rondo mu derken, araçlar yine amaca dönüşüveriyor.
Nihayetinde öğlen uyku sayısı,gece kalkma sayısı, katı gıda çeşidi.. Hepsi birer araç, nirengi noktası. Ama gidilecek esas yer değil..
evet takiliyoruz iste elde degil,
YanıtlaSilarada boyle dusunmek ya da yanında dusunmeni saglayacak birinin olmasi gerekiyor
sevgiler.
Doğru söylüyorsun kiraz, iyi ki babalar var :)
YanıtlaSilben de böyle düşünüyordum hatta hülyayla cmt konuştuk. arca beni prop yaptı sanırım uyumak için illa ki bana dokunacak. peki dedim ne zararı var? böyle uyusa ne zararı olur? olmaz elbet
YanıtlaSilYa Yeliz ben de o ayrımı yapamıyorum zaten.. Ne prop sayılır, ne sayılmaz, kaç aya/yaşa kadar prop OK'dir? Şimdilik prop benim saçlarım ve yanaklarım bizimki için :)
YanıtlaSil