Mesele sadece çocuk yetiştirmek değil. Konu da bana mı özgü bilmiyorum. Şunu biliyorum. Şikayet etmek gibi değil, ama okumak için seçtiğim kitaplardan, girdiğim bloglara, takip ettiğim uzmanlara bakınca hep "olmayan" için yol aradığımı fark ediyorum. Doğal tabii. "Olan" için zaten yapacak bir şey yok. O oluyor "kendiliğinden". Değil işte. Kendiliğinden de olsa onu da tasvip etmek gerekmez mi?
Açayım biraz daha. Can için BabaCan ile sürekli bir istişare halindeyiz doğal olarak.
"3 gündür iştahsız", "Bak bu ara ayrıştı benden", "Legolarla daha çok oynuyor" gibi gibi gibi... Bu normal ama şimdi bir de aşağıdakilere bakın (kendi kendimle diyaloğum)
-Yumurta yemiyor bu çocuk!; ama peynir ve zeytin yiyor, ona niye sevinmiyorsun?
-Gece uyanıyor hala??; gece boyu beslemeye devam edersen kalkar tabii...
-Kitaplarla pek ilgilenmiyor gibi...; "pek" derken? uzun uzun kap kaçak oynuyor, o sayılmıyor mu?
-Kendi başına oynamıyor uzun süre..; gitme yanına bırak biraz fırsat mı bırakıyorsunuz?
-Biraz çekingen gibi sanki, alışması biraz zaman alıyor; alsın, isterse 1 gün alsın, ne acelen var?
Kızdım kendime! Anlaşılacağı gibi.. Çünkü farkında olmadan kafamda şema ve beklentilerimin olduğunu görüyorum. Ben kış kışladıkça geri gelen. Olmamasına imkan yok, kabul. Ama "anne" olacağım derken, "ben" olmayı unutuyorum... Halbuki "ben" den olacak olan anne daha sevimli:)))
-Biraz çekingen gibi sanki, alışması biraz zaman alıyor; alsın, isterse 1 gün alsın, ne acelen var?
YanıtlaSilkopyaladım, ben de 1 gün alsın acelen mi var diyorum ama çevre bu konuda pek yardımcı olmuyor. sen bu konuda hali hazırda kabullenmişsin ama insanlar aa çekingen diye yapıştırıyor, kısacası insan hem kendine çeki düzen verecek hem de çevreye bariyer olacak. kolay değil, anlıyorum
bu direk kisilikle ilgili bence, hayatin ne tarafindan baktigina bagli, ben de senin gibiyim,
YanıtlaSilmilyon tane guzel kismina ragmen ilk anlattigim sey zorluklar oluyordu eskiden, duzeltiyorum yavas yavas
Bazen hepimiz düşüyoruz bu duruma, tıpkı kendi anne babamız gibi:)
YanıtlaSilsen her halinle sevimlisin bence:)
YanıtlaSilsizin bloğunuzu okudukça rahatlıyorum. bugün ilk pedagog görüşmemizi gerçekleştirdik. dayak yemiş gibiyim :) bir büyüğüm çocuk yetiştirme konusunda mermerde gül yetiştirmek gibidir demişti. bunu bu gün daha derin anlıyorum.
YanıtlaSilYeliz, çevreden kendimi ışınlamak istiyorum ben :)
YanıtlaSilKiraz, ben tamamen keseceğim sanırım anlatmayı..
Fadiş, di mi?
Sağol Özgüranne :)
Erkİpek, "mermerde gül yetiştirmek" bunu alır kullanırım ben bundan böyle :)