Türkiye'de çocuk yetiştirmek..

Can'ın ileride akranları da olabilecek türde kişiler maçı kaybettiler diye kendi sahalarının koltuklarını söküp yakarlarken,

Bugün üzerime süren şoför, sonra yanıma yanaşıp "Abla sığamadın mı şeride, korkma korkma alışırsın!" derken ve ben sadece dişlerimi sıkabilirken,

Duygusal zekası yüksek olması beklenen kadın şoförler 4'lülerini yaktıkları andan itibaren her şeyi yapabileceklerini sanarken,

Bir özel okulun fiyatının senelik 37 milyar olduğu ülkemde, sadece ve en önemlisi de eğitim ve sağlıkta fırsat eşitliği gerekirken,

Bir çocuk psikiyatristi tvye çıkıp meşhur oldu diye, 6 ay sonrasına ve 600 TL civarında vizite ücretleri ile çalşırken ve devlet hastanelerinde bu işin ne kadar zor olduğunu bilirken,

SBS denen zımbırtı ve daha birçok sistem zırt pırt değişirken,

Çocuklar için oto koltuğunu zorunlu kılan sisteme rağmen dün sabah yanımdan şoför mahaline oturtulmuş bir çocukla araba kullanan babalar geçerken,

ilk defa çocuğumu nerede yetiştirdiğimin önemini fark ettim.
Bu yazı karamsar oldu dedim kendi kendime ama esas üzüldüğüm ise bir o kadar gerçek olması..

Umut dolu hafta sonları olsun..