Annelik kurumunun müfettişleri..

Biz ilkokuldayken müfettişler gelirdi.
Her ne hikmetse öğretmen o günlerde "Evladım, aman müfettiş soru sorar da arkadaşınız bilemezse siz yardım edin e mi?" derdi.

Bir günlüğüne yardımlaşma özgürlüğü..
Birkaç saatliğine bilememe keyfi..

Bizim için tabii. Müfettişin de çok umrunda değildi ne bilip ne bilmediğimiz bence. Sadece hepsinin erkek ve asık suratlı olduğunu hatırlıyorum.

Annelik kurumunu teftişe gelen müfettişler ise 3'e ayrılıyor:

1.Herkese müfettişler
Park teyzeleri başta olmak üzere, kucağa alma, al, emzir, mama ver, ay düşecek teyzeleri bunlar. Kişisel almayın. Sırf bize değil herkese. Öyle onlar. Maksimum kabul gösterdikçe uzaklaşırlar.

Hülya'nın muhteşem analojisi ile mafyalar var sonra. O mafyalar bol bol müfettişlik yapıyor. Sen de tırsıyorsun tabii, sana deseler, kibarca belki de kabaca susturacağın tipler, "Aaaa yürümüyor mu hala" dediklerinde istiyorsun ki Süreyya'nın antrenörünü tutayım, çalıştırayım çocuğu. Allah'tan bu his de 30 saniye ila 1 gece arasında kayboluyor.

Uzmanlar, kitaplar, web siteleri, bloglar, uzman görüşleri... Aaaa bu tür en zorlu müfettiş. Çünkü doğru söyleme ihtimalleri yüksek. Sen de tabii daha çok panik oluyorsun. Panzehiri sağduyu.. Annelik güdüsü falan değil. Bayağı sağduyu.. Nitekim benim annelik güdülerim zıbıtıyor bazen. Ama "insani sağduyum" u daha metanetli buluyorum..

2.Hormonal müfettişler
Bunların ilk ziyareti doğumun ilk anında oluyor. "Bakalım içinizden ışık geçiyor mu?" diye anneliğe cuk diye oturup oturmadığınıza bakıyorlar. "Ay ben sezaryen oldum, dikişim var, 30 saat sancı çektim" dinlemiyorlar.

Hormonal müfettişler kırık not vermek için koşturup duruyor. Lohusalık adındaki yeterlilik sınavında bitiveriyorlar yanınızda. Birkaç tuzakları var her anneyi düşürdükleri: sütün yetiyor mu, bebeğini yatıştırabiliyor musun, kocana hala "kadınlık" görevini yapıyor musun, yuh hala sadece 3 kilo mu verdin? türünden.
Bu müfettişleri savmanın yolu benim için, yürüyüş, çilekli komposto, alışveriş, kafeinsiz kahve, evden çıkma şeklindeydi. E zordu, hala arada geliyorlar ziyarete..

3.Kendine müfettişler
Bak bu en zalimi! Susturmanın, durdurmanın imkanı yok. Bır bır dır dır konuşur bunlar. Bir de ömür boyu yanındalar, çünkü içindeler!

Benim müfettişlerim şu zamanlarda uğruyor;
yorgunsam
uykusuzsam
Can'a tahammül edemeyeceğimi seziyorsam
kafamda başka şeyler varsa
PMS döneminde
BabaCan yoksa, ya da varsa ama ben huysuzsam..

Dedim ya en zalimi bunlar. Git dersin gitmez, kovarsın yine gelir. Bunun da panzehiri bilinç ve biraz da kendine haksızlık etmeme galiba.

İstemiyorum kardeşim müfettiş falan, cevabını bilemezsem sorduğunuz sorunun açar wikipedia'ya bakarım, nedir yani?