Yetişkin miyim neyim?

"Üüüüh" derdim çocukken "30 yaşındaymış amma yaşlı!!??!". 30'u geçeli 3 sene oldu..

Sonra 2000 yılında kaç yaşında olacağımı hesaplardım. Eskiden 2000 yılı demek, gökte garip cisimlerin uçuştuğu, ufolarla Kadıköy-Taksim arası gideceğimiz, dore kıyafetlerimizin olacağı, robotların emrimize amade olacağı yıl demekti. Hala sarı dolmuşlara biniyoruz, robotta mutfak robotundan öteye gidemedik, 2000 yılı da "yetişkin" olma adına iyi bir nirengi olamadı yani..

18'de yetişkin olacağıma emindim. E 18 boru değil.. Hem yasalar bile şıp diye yetişkin yapıyor sizi. 18 yaşımın 17'den pek farkı olmadığını görünce dedim ki, "E hani? değişmedim ben gene aynıyım?"..

Biraz daha büyüyünce ise evlenince yetişkin olacağımı sandım durdum. Her akşam 3 çeşit yemek yapıp, evi silip süpürüp, sürekli kek kokutacağım sanmıştım evi. Evlenmek demek ne de olsa büyümek demekti. Yine olmadı :) Dışarıdan yemek söyleyen, aklına eserse kalkıp kek yapan, esmezse yapmayan, BabaCan ile hangi sinemaya gideceğine daha çok fikir yoran, cuma ve cumartesi evi iyice dağıtıp pazar günü toplayan bir "yetişkin" oldum:) Sayılır...

Yetişkin olmaya çalışma yolunda hızla ilerlerken ise geldik durduk bir durakta. Kimisi çift çizgiyi gördüğü an hissedermiş ama ben Can büyüdükçe yetişkin olanlardanım...

İlk defa aşı yapılacağı zaman hemşire "Annesi sen burada dur başını tut" dediğinde hissettiğim duyguyu unutamam.. O an büyüdüm galiba..

Ateşi çıkınca aşıdan sonra, büyüdüm..
Beni görünce heyecanlanınca büyüdüm..
Sesine gece boyunca fırlayınca büyüdüm..
O'na yemek yapınca ve O da benim yaptığım yemeği yiyince büyüdüm..

Hala doktordan randevu alacağım zaman "Can'ın annesiyim" deyince telefonda, ben bile kulaklarıma inanamıyorum.

Yani hala büyüyorum :)