İlkokul 4. sınıftayım. Öğretmen tahtayı 3'e bölmüş. Sınıfı 3'erli sözlüye kaldırıyor. Sözlü zaten sevmem. Çok konuşan çocuk da olsan sevmezsin sözlü. Sınanmanın en halka açık hali..
Bana soru olarak "Akdeniz Bölgesi'nin haritasını çiz, dağlarını,ovalarını yerleştir" gelmiş. Ezberimde de olsa bilememişim, yapamamışım soruyu. Öğretmen kızmış, oturtmuş beni yerime. Eve giden okul yolunda ağla ağla bir hal olmuşum.
"Hayat Bilgisi"'nin bundan ibaret olmadığını çoooook sonra öğrenmişim. Ama öğretmenin en iyi 5 öğrencisinden olamadığım zamandan kalan "akıllı/zeki/gözde olmayan ama sevimli" kız çocuk ileride yüzlerce kez gruplara konuşmalar, eğitimler yapar olmuş. Anca iyi bir üniversiteye girince geçmiş kendine yakıştırdığı etiket.
Şimdilerde her çocuk zeki (kulakların çın çın Özgüranne). Küpten kule yapmakla ölçülmüyor gelişim, ölçülemiyor artık. Bizde televizyon yeniydi; Can bilgisayar kullanır hale gelecek 6 aya. Biz interneti 20 yaşımızda öğrendik, internetsizliğin ne olduğunu hiç bilmeyecek Can. İçine doğduğun şartlara göre biçimleniyor zeka. Koyunların varsa ve gütmeyi 5 yaşında öğreniyorsan da farkı yok bence ipad kullanan çocuk olmaktan..
Halbuki "hayat bilgisi" çok başka bilgiler içeriyor. Evde var olan malzemelerden uydurmaca yemek yapmak hayat bilgisi bence. Randevuna zamanında gidebilecek zamanı organize etmek hayat bilgisi. Ne zaman alttan alacağını ne zaman üste çıkacağını bilmek hayat bilgisi..
Akdeniz'in dağları da önemli tabii. Bor'un nereden çıktığı da. Bilgin olsun. Bilgi güç. Ama var olan bilgiyle ne yaptığın veya bilgin yoksa bununla nasıl baş ettiğin "hayat bilgisi". Değil mi?
Ne güzel anlatmışsın... Aklıma gelen anı: Fizik dersindeyiz. "Arı su" diye bir kavramı ilk kez duymuşum. "Doğal kaynaklardan çıkan sular mı arı su? " diye sorunca tüm sınıfın önünde hocanın keh keh gülüşü... o gülüşü anlatmak zor. "kız aklında fizik sorusu haha bu ne özgüven haha işte böyle de bilmezsin kalırsın, dalga geçilirsin..." hissiydi hocanın uyandırdığı.
YanıtlaSilhayat bilgisi başka bir şey. birilerinin dalga geçeceğini bilerek, aldırmadan sormaya devam etmek. hayat bilgisi bu olsun isterim. aç kalmamayı becermek kadar. nerden nereye çağrıştı baksana içimdeki yaraya.
öperim canım
bunları verebilmek yetiştirdiğin evlada..başka ne istersin ki onun adına sağlık afiyetten başka..
YanıtlaSilNe güzel bir yazı bu böyle:) Ne önemlidir ilkokulda öğretmenin gözde öğrencisi olmak,öğretmenlere çok iş düşüyor burada, öğretirken hayat bilgisini, özgüveni yerle bir etmemeli değil mi? Malesef o yaşlarda çabuk kırılır kalpler. Halbuki öğretmen öğrencisinin çalışıp çalışmadığını bilmeli, tanımalı onu, neden cevap veremediğini sorgulamalı, kızacağına.
YanıtlaSilÖzgür, Anne, Fadiş sağolun :) Bir ara hepimiz bir araya gelsek uzuun uzzzuunn konuşsak..
YanıtlaSil