Pazartesi günü okullarda şiddeti önlemekle ilgili bir panelde konuşma yapacağım.
İçerik hazır gibi. Ama herşey öyle havada, herşey öyle suni..
Bir an için düşünmeyen var mı, son olayı bir saniyeliğine kendi çocuğunun başına geldiğini.. Yapanları da çocuk olarak düşünemeyip, kinlenmeyen? Ceza almalarını istemeyen?
Halbuki, geçen gün 19:00 ana haber bülteninde arka arkaya 7-8 tane cinayet, ölüm, kurşunlama, trafik kazası haberi vardı. Öyle sıradan veriliyordu ki, öyle herhangi bir şey gibi.. Ben bile kendimi arka planda yemek yaparken gördüm. Öylesine gündelik hayatın içine sindi şiddet kokusu, öylesine alıştık...
Alışılan sıradanlaşır, normalleşir. Kocanız size her gün çiçek getirse, 65.de veya 183.de alışmamanıza imkan var mıdır? Şimdi de tam tersini düşünün....
Zor konular, kaçıp gidelim dedirtiyor; kalınca insanın gözünü kapatıp sobelenmemek için sonsuza kadar sayası geliyor..
Can'ı düşünüyorum sonra, aman diyorum, aman sivri köşelerden GDO'lu ürünlerden, balkon demirlerinden koruduğum oğlumun karşısına hep iyi insanlar çıksın...
Ne kadar doğru sözler. Her şeyden korumaya çalıştığımız, ne yesin yemesin, neleri öğretelim, nasıl eğitelim diye çırpındığımız çocuklarımızın karşısına Allah hep iyi insanlar çıkarsın. Kötülere karşı da dirayetli, kendini bilen, öz güvenli bireyler yetiştirelim hayırlısıyla.
YanıtlaSilAmin diyelim Fadiş :)
YanıtlaSil