İşin yoğunlaşması ile benim suçluluk duygum arasında doğru orantı var.
Ne kadar işteyim, o kadar suçluyum.
Aslında işten kastım Can dışında bir şeylerle ilgilendiğim her şey gibi büyük bir kapsama kümesi..
Böyle bakınca benim için denklem şöyle gözüküyor: çalışan anne = suçlu/tartan/ekip biçen anne.
Artılarla eksiler birbirini götürünce de geriye hafif ağlak, melankolik bir posa kalıyor..
Evden de çalıştığım oluyor. O da tam olamıyor. O zaman da "Yav madem evdeyim, bari Can'la ilgileneyim" moduna giriyorum. Bir türlü o moddan çıkamıyorum. Ne iş yapabiliyorum o zaman ne de tam Can'a kanalize olabiliyorum.
Bu ara "denge", "ihtiyaç karşılama" gibi tırnak işaretlerine sıkıştım. Bir tırnak işareti koyuyorum kendime, sonra araya kendim olabilmeyi, suçluluk duygularımı, ya bakıcımıza çok mu güveniyorum, çok mu bırakıyorum, çok mu çalışıyorum gibi sıkıntılarımı koyup, tırnak işaretini kapıyorum. Sıkışıyorum. İçim ve alt dudağım aynı anda bükülüyor...
Şimdi belki de hepimizin aklından geçenler için mim koyuyorum blog dostlarımıza..
Mimliyorum sizi:
Bakıcılı hayatlarımızda "denge" olduğunu size ne gösterir?
Annenin evde olduğu saatler mi?
Bakıcı ile yaptığı etkinlikler mi?
Annenin yedirme, giydirme, oyun oynama etkinliklerinin miktarı mı?
Annenin mutlu ve güler yüzü mü?
Kuzuların mutlu ve güler yüzü mü?
Özgür Anne, Yeliz, Kiraz, Dağlar Kızı, Seren (Sende bakıcı var mıydı tam bilemedim?) ses verin..
Bakıcısı olup da bilmediğim veya içinden geçenleri yazmak isteyenleri de dinleriz çok büyük heyecanla..
Bebeğim 6 aylık. Daha ilk günden bakıcı/yardımcım vardı. Birikmiş izinlerimi kulandıktan sonra 1 Nisan itibariyle de işimden ayrıldım ve ekim ayına kadar da evdeki bir işe angaje olmayacağım. Başından beri böyle olacağını biliyordum ve bir süre evde olduğum halde bazı işleri bakıcıya ihale ediyor olduğum gerçeği beni huzursuz etti.
YanıtlaSilAteş'in bakıcıyla vakit geçirmesi beni vicdanen ve hormonal bir kıskançlık duygusundan dolayı rahatsız etti.
Ancak sonuç olarak benim hayatımdaki gerçek şu : "Bakıcı anneyi özgür kılar, kendine vakit ayıran anne mutludur ve daha enerjiktir, bebeğiyle vakit geçirirken daha yaratıcıdır."
Benim için denge kelimesi bebeğimin beni gördüğünde hep aynı heyecanı ve mutluluğu göstermesi, benim de onunla her ilgilendiğimde yüzümün sürekli gülmesi ve sürekli animasyon yapabilecek enerjiyi bulabilmemi ifade ediyor.
beni mimlememişsin :) ama ben bloğumda hemen yazmak istedim.
YanıtlaSilTamda bu konuları sürekli kafamda sorguladığım ve çıkış yolu aradığım zamana denk geldi yazın.
bu soru işaretleri bakıcı olsada olmasada,çalışsakta çalışmasakta eminim hiç bitmeyecek.önemli olan rahat olabilmek ve huzurlu yaşamak.bunu başardığımız anda işler daha kolay olacak eminim
Merhaba yazınızı okudum, aslında önce Özgür anneyi okudum,daha sonra size baktım neler anlatmışsınız diye. Ben de çalışan bir anneyim ve zaman zaman aynı sorular, kaygılar beni de kaplıyor. Özgür'e de dediğim gibi oğlumun mutluluğunu, gözlerindeki ışıltıyı gördüğümde anlıyorum ki ben yokken de bakıcı teyzesi ondan istediklerimi az çok gerçekleştirmiş. Akşam eve gelip oğluşu teslim aldığımda geçen günün özetini şöyle bir geçerken ve biz konuşurken iki kadın, Deniz'imin gözlerinden mimiklerinden ve konuya katılır gibi çıkarttığı seslerden memnuniyetini anlayabiliyorum. Oğlumu ilk kucağıma aldığımda iki ay hiç ayrılmadan gece gündüz birlikteydik ve ben o kadar zor başladım ki işe anlatamam acımı. İşte de konsantre olamıyordum, süt izinlerini iple çektim, cumartesileri işe gitmedim, yetmiyordu, yüreğimin sızısı geçmiyordu ama çalışmam gerekiyordu. İş yerinin evime yakın olması sayesinde sık sık kaçamak yaptım. Dünyalar tatlısı Nezaket teyzemiz adı gibi güzel bir anne. Oğluma da bir anne şevkatiyle yaklaşıyor, oğlumun hareketlerinden birlikte oyun oynarken ki gösterilerinden gün içinde neler yaptığını anlayabiliyorum ve doğru yolda ilerlediğimizi görüyorum. Önemli olan çocuğunuzu emanet ettiğiniz kişiden emin misiniz, annelik iç güdüleriniz size ne söylüyor, annelik iç güdüsü hiç yalan söylemiyor bilirsiniz.
YanıtlaSilmerhabalar...Düşünceleriniz ve yaşadıklarınız bütün içtenliğinizle çok güzel dökülmüş.şuan 7 aylık hamileyim çalışanlar gurubundanım.kısmet olursa bizim kızımıza da annanesi bakıcak.her konuda şimdiden öyle güven içerisindeyim ki... bu güven sayesinde işkolik bir annede olup çıkmak istemiyorum.bakalım zman bize neyi gösterecek:))
YanıtlaSilsevgiyle kalın...
Ah cnm benim bakıcım yok,ama olunca seve seve yazarım,kocaman öpüyorum Can kuzusunu..
YanıtlaSilHerkese çok çok teşekkür ediyorum yorumlarınız ve içten desteğiniz için :) İnanın farklı görüşleri ama herkesin dengeden anladığının annenin mutluluğu olduğunu bilmek çok iyi geldi ... Yazının devamına oturuyorum şimdi :)
YanıtlaSilSadece anne, can evimden gelmiş bu sefer mim. Ne zor yerden sormuşsun! Toparlayıp uzun uzun yazmak gerek.
YanıtlaSil