Bir kaç gündür neler tecrübe ediyoruz nelerrrr... Can 4.5 ayı devirip 5.ayına yaklaşırken çok değişik adımlar atıyor her gün. Mesela en yakın örnekten başlayalım; dün geceden.
Dün gece babası (Uygun bir terim bulamadım bir türlü, "Babası" biraz dış kapının mandalı gibi duruyor, "Babamız" denmesini ben hiç sevmem, benim babam değil ki?, en iyisi bir isim bulmak. Ne desem? Bundan sonra canımız babadan, "BabaCan" diye bahsetmeye karar verdim :)), yani bizim BabaCan, gazete okuyordu. Gazetenin içinden de bir ek çıktı. Can bu ara çok meraklı olduğundan eline veriverdik oynasın diye. Bir elinden öbürüne çekiyor, arada çığlıklar gırla gidiyor.. Sonra fark ettik ki bu çok sağlıklı değil, elinden aldım kağıdı, anlattım "Bununla oynamayalım ben sana bunu vereyim annecim" diye. Aaa o da ne, yüzü kızardı, ıkındı, bir çığlık, ardından bir vızıltı!! dedim ki herhalde acıktı ondan mızıklıyor. Neyse deyip eline bir daha verdim kağıdı. Sonra acaba? deyip kağıdı aldığımda aynı manzara!! Üstelik ardından bir ağlama patlattı inanamadık!!! Neredeyse yarım saat sürdü sakinleştirmek! Şaka gibi..
Bugün de berdaktan meyve suyu tattırdık baba ile. Sonra bardağı uzaklaştırınca, aynı mızlama ile bardağa doğru uzandı. Aaa bir sinir, bir inat, bir ısrar.. Karakterimizin bir bölümünden haberdar olduk bu vesile ile:))
İkinci gözlem de inanılmaz. Cankuş artık emziğini çıkarıyor, bakıyor ve tekrar ağzına götürüyor. Önce yine tesadüf zannettim. Ama yok değil. Tekrar tekrar yapıyor..
Üçüncüsü ise anneannemizin bir gözlemi. Can gece uykusuna dalarken, ninni, emzik, hafif tonda konuşmam ile uyuyor. Ara sırada yüzüne yaklaşıyorum, bana dokunuyor, saçlarımı elliyor, ellerini yüzümde gezdiriyor. Aaa bugün fark ettik ki bu hafiften bir rutine dönmüş. Bana ve uyutan kişiye dokunmak için çabalıyor eller havada.. Şimdilik çok zevkli tabii hepimizin için de:), bir süre sonra biraz dikkat etmek gerekebilir..
Demem o ki, bu ara ilk defa karakteri ve bireyselliği adına ciddi ciddi ortaya koyuyor kendini. Hadi bakalım, çok heyecanlı:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder