Bir Pazar Günü

Ben çocukken pazar günleri soba başında ayakkabı boyanırdı. Gazete kağıdı sererdik. Önce fırçalarsın tozları gider. Sonra boyarsın genellikle siyahtır ayakkabılar. Ardından da yine fırçalarsın parlasın diye :)

Sonra maç sesi gelirdi radyodan. İnanılmaz hızlı maç anlatan bir ses vardı radyoda. Her maçı 15 dakika anlatıp öbür maça bağlanılırdı.

Banyo yapılır, ödevler tamamlanır, sonra yatılırdı.

Üniversitedeyken sonlara doğru cumartesi gecenin enkazı kaldırılmaya çalışılır, final haftası ise pijamalarla evde çalışılır bezilirdi.

Bugün ise "anne" pazarımdı :)) Bazı günler daha anne anne hissediyorum, öyle bir pazar işte.

Babaannemize gittik sabahtan. Can 7 buçuk gibi kalktı. Bir biberon sütü devirdikten sonra yola çıktık. Babaannemize giderken yolda aldığımız poğaçalara tezahürat yaptıysa da gidince yemedi. Kudurmaktan kahvaltı etmedi. Olsun varsın, öğlen iyi yer dedik, öyle oldu.

Öğlen uykusunu 2.5 saat uyuyunca babaannede tahminimizden uzun kaldık, çok ama çok eğlendik. Akşamüzeri Amerika'dan gelecek arkadaşımızı karşıladık, yolda uyudu kuzu iyi oldu. Arkadaşımızı alıp Sultanahmet'e geldik. Ben tutturunca köfte yedik :)) Can kuzu sosyal böcek oldu, bütün köfteci misafirleri gelip Can'ı mıncırdı :) O da öpücük yolladı, el salladı. Eve geldik sonra şimdi uyudu :)

Sarılmayı öğrendiğinden beri anneeee deyip sarılıyor. Ne bu diyorsun? Bu nasıl bir duygu hali? Bu nasıl bir haz? Sarılıyor, öpüyor biz de eriyoruz :) Yatar yatmaz özlüyoruz...

Bu arada telefonum bozuldu, numaralarım mesajlarım gitti :(( Daha doğrusu eski telefonumdan silmiştim, yenisini de şimdilik açamıyorum, bilginize :(

Not: Fotoğrafı 3-4 ay önce çekmiştim balkondan :)